Enn er það orkubúskapurinn sem er ofarlega í huga og nú er það orkubússtjóri Orkubús Vestfjarða sem sendir grein í Morgunblaðið og segir frá því að orkuskorturinn kosti um hálfan milljarð og bætir því við að olíunotkun muni aukast um 3,4 milljónir lítra!

Elías Jónatansson segir í grein sinni:

,,Eng­um dylst að raf­orku­skort­ur er yf­ir­vof­andi á Íslandi. Ekki eru þó öll sund lokuð því við get­um áfram treyst á jarðefna­eldsneyti til að þreyja þorr­ann og gó­una og flytj­um inn eina milj­ón tonna ár hvert. Því miður stefn­ir í það að á ár­inu 2024 fimmtán­fald­ist ol­íu­notk­un Orku­bús Vest­fjarða (OV) frá ár­inu í ár, fari úr 220 þús. lítr­um í 3,4 millj­ón­ir lítra. Aukn­ing í los­un gróður­húsaloft­teg­unda verður þá 9.200 tonn. Hægt er að vinna bug á þessu vanda­máli og sóun fjár­muna með virkj­un inn­lendr­ar orku.“

Eins og sést á síðustu orðum þessarar tilvitnunar, þá þarf þetta ekki að vera svona. Við erum svo lánsöm að landið okkar er ríkt af orku af ýmsu tagi sem ekki fæst nýtt þjóðinni til hagsbóta. Því er það að ekki verður annað séð, en inn verði fluttir orkuberar frá öðrum löndum um fyrirsjáanlega framtíð og það sem fram kemur í grein Elíasar er enn eitt dæmið um það.

Það næst ekki fram að virkjuð séu fallvötnin okkar til orkuöflunar, vindorkan mætir andstöðu, m.a. vegna þess að sumum þykir ekki prýði að myllunum nema þær séu í útlöndum o.s.frv.

En alltaf má finna lausnir og sem betur fer er hægt að flytja inn jarðefnaeldsneyti og nýta orkuna sem í því býr!

Í annarri aðsendri grein í Morgunblaðið, er farið yfir það hvernig lagafyrirkomulagið er varðandi skatta og skyldur af mannvirkjum vegna orkuöflunar.

Sá sem skrifar greinina er oddviti og sveitarstjóri í Skeiða og Gnúpverjahreppi og í henni kemur fram:

,,[…]að eng­inn ávinn­ing­ur er fyr­ir sveit­ar­fé­lög að skipu­leggja og heim­ila upp­bygg­ingu á orku­mann­virkj­um þar sem þau skila litl­um sem eng­um tekj­um í nærum­hverfið. Í sum­um til­fell­um skila orku­mann­virk­in fjár­hags­legu tjóni fyr­ir sveit­ar­fé­lög­in og íbú­ana í nærum­hverf­inu. Sú staðreynd varð til þess að í júní skipaði fjár­mála- og efna­hags­ráðherra starfs­hóp til að end­ur­skoða skattaum­hverfi orku­vinnslu. Starfs­hóp­ur­inn átti að skila af sér 31. októ­ber. Síðan var því frestað til 6. des­em­ber og þegar þetta er skrifað hef­ur ekk­ert komið frá fjár­mála- og efna­hags­ráðherra um boðaðar skatta­breyt­ing­ar.“

Þar sem eru hnútar í ,,kerfinu“ sem þarf að leysa eru skipaðar nefndir. Menn hittast og spjalla, fá greitt fyrir nefndarsetu, skila af sér áliti o.s.frv., málum er frestað og að lokum gerist ekki neitt!

Þetta er ,,möppudýra“- veröldin sem við erum búin að koma okkur upp í ,,kerfinu“ góða; menn hittast, spjalla, draga ályktanir, skrifa niður minnispunkta og skila af sér skýrslu sem stungið er í hillu og varðveitt í viðeigandi skjalasafni.

Hér gildir hið gamla að ,,eftir japl jaml og fuður“ eru hlutirnir ,,grafnir út og suður“, líkt og komist var að orði af öðru tilefni.

Það sér hver maður, að svona getur þetta ekki gengið til áfram, en hvenær það blessaða ,,áfram“ kemur, er vandi um að spá og satt að segja fátt sem bendir til þess að ,,kerfið“ okkar verðið skilvirkara í náinni framtíð.

Hugsanlega þarf, til þess að við vöknum upp af þyrnirósarsvefninum, að til komi hrun af nýrri gerð; ekki hrun sem ævintýramenn kölluðu yfir þjóð sína fyrir 16 árum, heldur hrun sem veldur efnahagslegri kreppu af öðru tagi og sem sprottinn er af öðrum rótum; rótum sofandaháttar, ákvarðanatökufælni og almenns sinnuleysis.

Það vantar samt ekki að varnaðarorðin eru komin fram, það sem vantar er að það sé hlustað og brugðist við.