Það eru margir að vinna góð verk, sem eru hagkvæm fyrir bæði land og þjóð og í Hveragerði, er svo dæmi sé tekið, fyrirtæki sem hefur unnið að því að þróa aðferðir til að geta endurunnið plast sem notað er til að pakka inn heyi og gera plastið nothæft að nýju.

Rúlluplast er flutt inn í stórum stíl, enda frábært efni t.d. til að nota utan um hey til að verja það fyrir skemmdum og vernda í því ferskleikann. Þeir sem eru að vinna að endurvinnslu þess, stuðla að því að koma í veg fyrir sóun á verðmætu hráefni og minnka mengun svo um munar.

Alifuglabændur komu saman á dögunum til að ræða sín mál og eins og kemur fram í fréttinni, að standa í ístaðinu varðandi óraunhæfar kröfur sem koma að mestu frá Evrópu.

Kröfur sem ætlast er til að evrópskir bændur, en þó ekki allir, uppfylli hvað sem það kostar og algjörlega burtséð frá því hvort það er nokkrum til gagns, nema þá kannski þeim sem lána fé til uppbyggingar og framkvæmda.

Kröfurnar eru meiri til íslenskra bænda t.d. hvað varðar þéttleika í húsum, en þeirra erlendu og eins og allir vita sem byggt hafa, hvort sem það er yfir sig eða eitthvað annað, þá kosta byggingar peninga.

Framhjá slíku horfa bestuvitringar, gera aðeins kröfurnar og það algjörlega án þess að tillit sé tekið til þess, hvort þær eru einhverjum til gagns, hvort heldur sem um er að ræða fólk eða fénað, náttúru eða tilveru yfirleitt.

Eitt af frægustu dæmum af flumbrugangi blýantsnagara, er þegar Mette nokkur í Danmörku, rauk til – eflaust að ráðum valinkunnra sérfræðinga – og náði því fram að minkastofninn í því ágæta landi var drepinn og grafinn, án þess að nokkur rök, sem mark væri á takandi, væru færð fram.

Minkar þessir gengu síðan aftur með frekar sérstökum og ógeðfelldum hætti, því þeir risu upp úr gröfum sínum, öllum sem vitni urðu að, til hrellingar og hremmingar, því lyktin af hinum niðurgröfnu dýrum var ekki sérlega góð, eftir þetta sérkennilega framtak hinnar dragtklæddu konu og félaga hennar.

Við skulum vona, að ekki verði gengið jafn langt í brjálæði líku þessu, hjá okkur á Íslandi en sérkennilegt er, að verið sé, að gera ítarlegar og stundum vanhugsaðar malbikskröfur til fólksins sem er út á örkinni.

Kröfur sem síðan kemur í ljós, að ekki eru gerðar, þegar spámennirnir á Alþingi snúa sér að því, að grafa undan innlendri landbúnaðarframleiðslu með innflutningi frá löndum, þar sem litlar sem engar reglur gilda og er þá átt við bæði hvað varðar mannlif og húsdýralíf.

Þá gildir það eitt sem orðað hefur verið sem svo: Bara þegar það hentar mér!

Evrópskir bændur hafa risið upp í hverju landinu af öðru til varnar gegn rugli jakkafataklæddra möppudýra, sem allt telja sig vita en reynast síðan fátt vita, um þau mál sem þau eru að fara með.

.